De Finse taalkundige Emil Öhmann werd op 25 januari 1894 geboren in Helsinki. Hij studeerde germanistiek en romanistiek en promoveerde in 1918 aan de universtiteit van Helsinki op het proefschrift: “Studien über die Französischen Worte im Deutschen im 12. und 13. Jahrhundert”. Van 1921 tot 1925 doceerde hij Germaanse filologie aan de Universiteit van Helsinki. Hij lag mee aan de basis van de leerstoel Germaanse en Romaanse linguistiek die in 1925 werd opgericht aan de universiteit van Turku, waar hij van 1925 tot 1943 hoogleraar Germaanse linguïstiek was. Van 1943 tot 1963 vervulde hij dezelfde functie aan de Universiteit van Helsinki.
Zijn onderzoek richtte zich vooral op de invloed van het Frans en het Italiaans op de Germaanse talen. 1961 ontving Öhmann de Brüder-Grimm-Preis der Philipps-Universität Marburg.
Hij werd lid van de Finse Academie van Wetenschappen in 1932. In 1953 werd hij verkozen tot buitenlands erelid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde (nu KANTL). In 1955 werd hij corresponderend lid van de Akademie der Wissenschaften der DDR, en in 1969 buitenlands lid.
Emil Öhmann overleed op 7 oktober 1984 in zijn geboortestad Helsinki.
Selectieve bibliografie
Die französischen Wörter im Altnordischen. Helsinki, 1924
Der italienische Einfluss auf die deutsche Sprache bis zum Ausgang des Mittelalters, Helsinki 1942
Die mittelhochdeutsche Lehnprägung nach altfranzösischem Vorbild. Helsinki, 1951
Der italienische Einfluss auf die deutsche Sprache bis zum Ausgang des Mittelalters, Helsinki 1942
Die ältesten germanischen Lehnwörter im Finnischen. Göttingen : Vandenhoeck und Ruprecht, s. d.
Über den italienischen einfluss auf das Niederländische, in: Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde, 1955, p. 131-152