Al aertrijc segt lofsanc. Middelnederlandse vertalingen van Latijnse hymnen en sequensen

Van de vierde tot de zestiende eeuw werden duizenden Latijnse hymnen en sequensen gecomponeerd, liederen die tot aan het Concilie van Trente (1545-1563) in de liturgie werden gezongen. Tijdens de middeleeuwen werden die gezangen telkens opnieuw naar de volkstaal overgezet, ook in onze streken. Van die Middelnederlandse vertalingen, tot voor kort nauwelijks bestudeerd, biedt Al aertrijc segt lofsanc een overzicht en een diepgaande studie. Al aertrijc segt lofsanc bestaat uit twee boekdelen, waarbij het ene de analyse bevat en het andere onder meer de repertoria herbergt van de vertalingen en van hun dragers, veelal devotiehandschriften. Het centrale deel, over de Middelnederlandse overzettingen, wordt voorafgegaan door een overzicht van alle facetten van de Latijnse hymnen en sequensen zelf en door een samenvatting van wat bekend is over de Duitse en Engelse vertalingen uit de middeleeuwen. In 'het Middelnederlandse deel' is in de eerste plaats getracht te reconstrueren waar en wanneer men in ons taalgebied begonnen is met het vertalen van die liederen. Het basismateriaal daarvoor bestaat uit een paar duizend vertalingen van ongeveer 250 hymnen en 150 sequensen uit alles samen meer dan 150 handschriften. Duidelijk is geworden dat die oorsprong binnen de Moderne Devotie ligt, die hervormingsbeweging met een grote invloed op de laatmiddeleeuwse spiritualiteit. Daarna volgt een overzicht van de vertaaltradities in zowel het noorden van de Nederlanden als het zuiden. Simultaan worden een aantal nieuwe typen van Middelnederlandse devotieboeken onderschei-den en geanalyseerd. De studie sluit af met een recapitulatie van de resultaten in het licht van de laatmiddeleeuwse vrouwenspiritualiteit. Hymnen- en sequensenvertalingen blijken immers vooral door vrome vrouwen te zijn gelezen.

Vul onderstaand formulier in zodat wij de publicatie van uw keuze kunnen opsturen. Wij houden u op de hoogte van de verzending.